Ήμουν 17.

Ξέρετε, αυτή η άχαρη και δύσκολη ηλικία της εφηβείας.

Πανελλήνιες. Άγχος. Και μια εσωτερική μοναξιά που με κυνηγούσε από τα μικράτα μου.

Αυτοεκτίμηση μηδέν και πολλές ανασφάλειες. Σκληρή εξωτερικά αλλά εσωτερικά άβουλη.

'Όχι' δεν ήξερα τι σημαίνει. 'Οταν μου μιλούσαν άσχημα, δεν μιλούσα. Όταν μου φερόντουσαν άσχημα, δεν αντιδρούσα. Όταν με κορόιδευαν, δεν έκλαιγα.

..Όταν..Όταν..

Όταν με έπιασε στα γενετικά μου όργανα 'καταλάθως', είπα μάλλον δεν κατάλαβα καλά.

Όταν με φίλησε, είπα με αγαπάει.

Όταν με μείωνε, είπα οτι τα λέει για να με κάνει καλύτερη.

Όταν έλεγε οτι εγώ τον αποπλάνησα, είπα ναι, έτσι είναι..εγώ φταίω..εγώ το προκάλεσα..

Πόσο καρφωμένο μέσα μου αυτό..;

Όταν του έδινα χρήματα, τα κρατούσε.

Όταν με εκβίαζε...όταν τελείωνε μέσα μου..όταν φοβόμουν μήπως μείνω έγκυος,,,, είπε 'θα το ρίξεις'.

Όταν με όσο θάρρος μου απέμεινε το είπα στη μαμά μου,

είπε να το κρατήσω μυστικό.............................................................

Ημουν 17 χρονών και αυτός 53. Παντρεμένος με τρία παιδιά.

Αξιότιμος καθηγητής δευτεροβάθμειας εκπαίδευσης, καθηγητής μου στα ιδιαίτερα και φυσικά..γνωστός/φίλος της οικογένειάς μου.

Δεν θυμάμαι πολλά...

Μόνο να πονάω πολύ..πίσω..γιατί δεν ήθελα..

Και όχι μόνο εκεί..

Ήμουν μπερδεμένη..

Δεν θυμάμαι πολλά..

Ξέρετε δεν είχα ποτέ πριν καμία επαφή τέτοιου ή άλλου είδους.

Τα χρόνια περνούσαν. Το 'έργο' επαναλαμβανόταν..οι 'πρωταγωνιστές' άλλαζαν..

Αγάπη για μένα ήταν εκμετάλλευση..βία..καπνός..κατάντεια..Διαστρεύλωση..

Μέχρι....που ήρθε το 'φως'. Ο αληθινός έρωτας..η Αγάπη που με φώτισε..με πήρε από το χέρι.. και μπόρεσα και είδα όλο το σκοτάδι μέσα μου..έναν οχετό καλά κρυμμένο κάτω από το χαλί..

..αλλά και πολύ πιο βαθιά.. μέσα στην ψυχή μου..

Τόσα χρόνια..Τόσος καιρός..εχώ αλλάξει χώρα..αποφεύγω να επιστρέφω γιατί ακόμα ζει..και μένει ένα στενό παραπάνω..με την ίδια σύζυγο που ανέχεται..με τα ίδια παιδιά..με το ίδιο κοινωνικό στάτους..

Και όλα αυτά γιατί.. έμεινε κρυφό. Από μια άλλη υπέροχη γυναίκα..Τη μητέρα μου..και όχι μόνο..και την κοινωνία..και τον συνάδελφο..και την σύζυγο..και τον φίλο..και τον γείτονα..και απο εμένα..και από εσένα..

Ποτέ δεν είναι αργά...

Μετά απο δυο χρόνια ψυχοθεραπείας και 11 χρόνια ενοχών..Πολλών ενοχών..

Είμαι στην ευχάριστη θέση να δηλώσω οτι

Το όνομα μου είναι Χαρά.

'Εχω κι εγώ κακοποιηθεί σεξουαλικά και δεν ήταν δικό μου λάθος.

Μίλα. Μη φοβάσαι. Έχουμε η μία την άλλη.

Μία υπέροχη..Γροθιά.