Μιλάμε συνεχώς στο Instagram αλλά θεωρώ ότι δεν αρκούν τα σύντομα σχόλια και τα μηνύματα για όλα τα σημαντικά θέματα για τα οποία ανταλλάσσουμε απόψεις! Για τον λόγο αυτό, δημιούργησα αυτό το μικρό forum, στο οποίο μπορεί κάθε Υπέροχη να επικοινωνεί με τις υπόλοιπες χωρίς κανένα εμπόδιο στην επικοι

Ήμουν 17. Ξέρετε, αυτή η άχαρη και δύσκολη ηλικία της εφηβείας. Πανελλήνιες. Άγχος. Και μια εσωτερική μοναξιά που με κυνηγούσε από τα μικράτα μου. Αυτοεκτίμηση μηδέν και πολλές ανασφάλειες. Σκληρή εξωτερικά αλλά εσωτερικά άβουλη. 'Όχι' δεν ήξερα τι σημαίνει. 'Οταν μου μιλούσαν άσχημα, δεν μιλούσ

Στοπ! Επιτέλους φρένο! Για πόσο ακόμα θα συνεχίσουμε να βλέπουμε και να δείχνουμε πόσο ¨ευτυχισμένη¨ είμαστε, τόσο στα social media , όσο και στην καθημερινή μας ζωή; Γιατί πρέπει να φαινόμαστε μονίμως χαρούμενη; Γιατί πρέπει να φοράμε μονίμως μια μάσκα; Γιατί πρέπει να κρύβουμε την αλήθεια μας; Γ

Σήμερα έγινε κάτι που δεν μου έχει ξανατυχει. Καθώς έφευγα από το φροντιστήριο και πήγαινα προς το γυμναστήριο ακούω από το πουθενά "Γειά σου κούκλα" γυρνάω ξαφνιασμενη και βλέπω έναν ηλικιωμένο πάνω σε ποδήλατο να με κοιτάει με ένα γλοιώδες βλέμμα και αυτάρεσκο χαμόγελο . Με αιφνιδίασε και δε πρόλα