Γειά ως έφηβη υπάρχουν αρκετές φορές που τσακωνομαι με τον μπαμπα μου αλλα μετα τα βρίσκουμε. Σήμερα λοιπόν ενώ το πεταμένο όχι δικό μου μπλουζάκι πάνω στον καναπέ ήταν ακριβώς δίπλα από τη θέση που καθόταν ο μπαμπάς άρχισε να φωνάζει να μαζέψει κάποια από τις αδερφές μου το μπλουζάκι εγώ χρησιμοποιώντας προστακτική του είπα είναι δίπλα σου πάρτο εσύ τον έκανα να εξόργιστει. Άρχισε να ορίαιται λέγοντας ότι δεν έχω σεβασμο κι ότι μπερδεύω τους ρόλους μας. Κι εγώ σκέφτομαι:ειμαι τοσο λάθος? (ο μπαμπας όλο το απόγευμα κάθεται στο κινητό ανςτε βάζει κι ένα πλυντήριο και αυτά. Εγώ και οι αδερφές μου μαζεύουμε όλο το σπίτι κάθε μέρα για να έρθει η μαμά και να είναι πιο ξεκούραστη από τη δουλειά.) καταλαβαίνω ότι το να χρησιμοποιήσεις προστακτική δνε είναι ωραίο αλλά από την στιγμή που ο μπαμπας την χρησιμοποιει Παρα πολυ συχνά προς εμένα γιατι εγώ όχι? Επειδή είμαι κόρη του δε σημαίνει ότι είμαι κατώτερη. Δεν γίνεται να φωνάζει επειδή βλέπει κάτι αμαζεφτο δίπλα του πχ κάλτσες στο πάτωμα και να φωνάζει σε εμένα χωρίς να τις έχω αφήσει εγώ εκεί να έρθω από το άλλο δωμάτιο να τις πάρω ενώ περνάει και τις κλωτσάει. Κι εγώ θα κάνω μια προσπάθεια να του πω οχι μπαμπά είσαι εκεί πάρτο εσύ αλλά εκείνος λέει ότι του αντιμιλαω και δεν τον σέβομαι. Νιώθω πολύ πληγωμένη γιατι τον αγαπώ αλλά κάθε φορά που πάω να του μιλήσω για αυτό το θέμα η δικαιολογία του είναι αφού σε αγαπώ και το ξέρεις αλλα δεν καταλαβαίνει ότι δνε αρκεί αυτό.