Καλησπέρα σας υπέροχες. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια ιστορία που δεν μιλάει για μια ακόμα υπέροχη γυναίκα αλλά για μια όχι τόσο υπέροχη. Εχθές ήμουν σε μια συναυλία κι όταν κάποια θέλησε να προσπεράσει την ουρά και της υπέδειξα ότι η ουρά ξεκινάει πολύ πιο πίσω και θα έπρεπε να περιμένει κι εκείνη όπως όλοι, η υπόθεση εξελίχτηκε όχι και τόσο ομαλά. Η κοπέλα μου είπε με θράσος ότι περίμενε πριν από εμένα. Την αγνόησα και εκείνη με έσπρωξε και μπήκε μπροστά μου, πήρε πρώτη το μπουφάν της και γυρνώντας να φύγει θεώρησε απαραίτητο να μου ξαναπεί ότι ήταν πριν από εμένα στην ουρά. Εγώ δυστυχώς βγήκα εκτός εαυτού και την έβρισα. Αμέσως έπειτα ήμουν εγώ στη σειρά και πηγαίνοντας μπροστά ένιωσα ένα βίαιο χτύπημα γροθιάς στην πλάτη μου. Συγκράτησα το θυμό μου και προσποιηθηκα ότι δεν συνέβη τίποτα. Με λυπεί τόσο η συμπεριφορά αυτής της κοπέλας,όσο και η δική μου αντίδραση. Σαφώς δεν είναι σωστό να βρίζεις κάποιον, αλλά παρόλα αυτά θεωρώ την σωματική βία απαράδεκτη. Ένιωσα μεγάλη απογοήτευση για το σκηνικό αυτό και όσο κι αν προσπαθώ να το ξεχάσω, τριγυρνάει συνεχως στο μυαλό μου. Η ερώτηση που με βασανίζει είναι τι κάνει κάποια υπέροχη σε αυτές τις περιπτώσεις;