Αθήνα 2017, Ήταν μεσημέρι και μόλις είχα βγει από το μέτρο στο Σύνταγμα. Προσπαθώντας να βρω την έξοδο από το μέτρο, συνάντησα έναν κυριο, περίπου 55 ετών, ο οποίος μου ζήτησε να τον βοηθήσω να βρει την έξοδο. Είχε πολύ γλυκιά φυσιογνωμία! Του απάντησα πως κι εγώ αυτό έψαχνα, επομένως αρχίσαμε να περπατάμε μαζί. Με ρωτησε το όνομα μου και μου είπε πως είμαι πολύ συμπαθητική. Δεν είχα αγχωθεί καθόλου, εξάλλου ήμασταν ανάμεσα σε πολύ κόσμο και ο συγκεκριμένος κύριος φαινόταν ευγενικός. Έπειτα, άρχισε να μου λέει πως είμαι πολύ όμορφη και πως θα ήθελε να μου προσφέρει δουλειά, με πολύ υψηλό μισθό. Εκεί ήταν που άρχισα να αγχώνομαι, και απλά του έλεγα σας ευχαριστώ πολύ αλλά δεν ενδιαφέρομαι. Μου έδωσε την Κάρτα του και μου ζήτησε να τον πάρω τηλέφωνο το βράδυ να μου πει μια ιστορία. Φυσικά την πήρα, γιατί σκεφτηκα πως σε περίπτωση που η κατάσταση ξεφύγει, θα έχω τα στοιχεία του. Συνέχισε να μου λέει πως είναι πολύ ωραίο να έχω έναν καλό φιλο στην Αθήνα, και πως θα μπορούσε κάθε βράδυ να μου λέει παραμύθια για να κοιμηθώ. Ήρθε κοντά μου, με έπιασε από τη μέση. Ήμουν τρομοκρατημένη, δεν κουνήθηκα καθόλου. Μας έβλεπαν όλοι, δε γίνεται να μην αντιλήφθηκε κανένας τον τρόμο μου! Ο άντρας με φίλησε. Δεν αντέδρασα, απλά συνέχισα να κάθομαι ακούνητη. Μου ζήτησε να τον φιλήσω κι εγώ. Πλέον ήμουν αποφασισμένη ότι θα έκανα ό,τι μου ζητούσε. Τον φίλησα. Είχαμε φτάσει στην έξοδο κι εκεί με άφησε, υπενθυμίζοντας μου για ακόμα μια φορά να τον πάρω τηλέφωνο. Τότε βρέθηκα με τη φίλη μου. Της είπα απευθείας αυτό που μου έτυχε. Την επόμενη μέρα το είπα σε μια οικογενειακή μας φιλη, δικηγόρο. Της εδωσα τα στοιχεία του και τη ρώτησα τί θα μπορούσε να γίνει. Με διαβεβαίωσε ότι δε μπορούμε να τον αγγίξουμε. Ήξερε πολύ καλά τι έκανε. Δεν αντιστάθηκα, ήμασταν ανάμεσα σε κόσμο, δεν έκανε κάτι που έμοιαζε να μην το θέλω. Δε μπορεί να γίνει καταγγελία! Έτσι το άφησα το περιστατικό. Το μοιράζομαι συχνά ωστόσο με φίλους και φίλες, για να δείξω ότι αυτά γίνονται σε πολλούς. Τα μόνα άτομα που δεν το γνωρίζουν είναι οι γονείς μου. Είμαι μια κοπέλα που όταν μου κάνουν catcalling, αμέσως θα γυρίσω και θα απαντήσω, όταν μου μιλούν αγόρια πρόστυχα στο δρόμο, τους βρίζω ή τους κοροϊδεύω. Φοβάμαι, αλλά αντιμιλάω. Πάντα! Εκείνη τη μέρα ωστόσο, όχι μόνο δεν αντιμίλησα, αλλά έκανα και ό,τι μου ζητήθηκε. Απλά εκτελούσα εντολές. Πάντα φανταζόμουν πως αν μου τύχαινε κάτι τέτοιο δε θα το άφηνα. Θα χτυπούσα τον άλλον, θα ούρλιαζα, θα έτρεχα. Κι όμως, μπροστά σε κόσμο, σα να ντράπηκα!(;;) Ο άντρας ήταν μικροκαμωμένος, αδύναμος και μεγάλος σε ηλικία. Δεν είχε σημασία. Ήξερε πως να με χειριστεί και με έκανε ό,τι ήθελε.