Πριν λίγες μόλις εβδομάδες υπηρξα θυμα κακοποίησης από κάποιον άνθρωπο που ειχα στο παρελθόν ερωτική σχέση. Ημουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου οταν χτύπησε η πορτα του σπιτιού μου. Μένοντας στην επαρχία όπου οι φίλοι μου περνανε συχνά απο το σπίτι δε ρώτησα καν ποιος ειναι. Άνοιξα την πόρτα και με επιασε απο το λαιμο κ δεν άφηνε τα χερια μου. Του είπα οτι αν δε με αφήσει θα βαλω τις φωνές και μου απάντησε "για φωναξε να σε δω". Το ήξερε οτι δε θα φώναζα. Κάποια στιγμή τον κλωτσησα μακρια και εκει σταμάτησε. Έφυγε και μετά απο λίγο μου έστειλε μήνυμα ρωτώντας γιατί ειχα θυμώσει τόσο. Ναι οντως το ρώτησε. Ξάπλωσα στο κρεβάτι ξανα και δεν ειχα συνειδητοποιήσει τί έχει γίνει. Σκεφτόμουν οτι ισως ημουν υπερβολική. Τις επόμενες μερες το σκεφτομουν συνεχεια και ειχα σοκαριστεί απο το πώς είχε αλλαξει η ψυχολογία μου. Αν με ρωτουσες πριν ενα μηνα θα σου ελεγα "πώς ειναι δυνατον να μη μιλας; Θα τον είχα καταστρέψει". Ειναι αλήθεια τελικά πως εξω απο το χορό πολλα τραγούδια λες. Αυτο που με απέτρεψε απο το να το καταγγείλω αμεσως ήταν ακριβως αυτο, η κλειστή κοινωνία και το οτι δεν πρόκειται να συμβεί απολύτως τιποτα. Μαλιστα το ειπε και μονος του, τιποτα δε μπορείς να μου κανεις. Γιατί αυτοι ξέρουν πολυ καλα και πώς θα κινηθούν και πώς θα κινηθείς εσυ. Προς υπεράσπισή μου φωτογράφισα ολες τις συνομιλίες που φαινεται η συμπεριφορά του κ τα σημαδια που μου αφησε στα χερια, απευθύνθηκα σε δικηγόρο και τον προειδοποίησα ότι αν με ξανα ενοχλήσει με τον οποιοδήποτε τρόπο, μπορεί να μην καταφέρω να του κάνω τίποτα με μια καταγγελία, αλλά θα μάθει όλος ο κόσμος το τί είχε γίνει και θα του γυρίσει μπούμερανγκ. Θα ήθελα να μείνει ανώνυμο. Σας ευχαριστώ πολύ και μπράβο σας για αυτή τη κίνηση.