Η δική μου ιστορία έγινε πριν από αρκετά χρόνια, όταν ήμουν Δευτέρα δημοτικού. Δευτέρα δημοτικού. Ήταν πρωί, ήμασταν στο σχολικό και καθόμουν στις μποστινες θέσεις, κοντά στον οδηγό. Κοντά σε εμένα ήταν και μια παρέα αγοριών από το γυμνάσιο, όρθιοι γιατί το λεωφορείο ήταν γεμάτο. Εγώ καθόμουν με μια φίλη. Τότε δεν είχαμε συνοδό στο σχολικό. Το ένα αγόρι από την παρέα ήταν λίγο μεγαλύτερο, είχε ξανακάνει κάποιες του γυμνασίου. Το αγόρι αυτό θεώρησε αστείο να βάλει το χέρι του στα γεννητικά μου όργανα. Σαστισα. Δεν κατάλαβα γιατί το έκανε. Δεν ήξερα τι ακριβώς έκανε. Όμως τρόμαξα και ντράπηκα. Ένιωσα ότι παραβίασε τον προσωπικό μου χώρο. Αυτός γελούσε με την παρέα του. 

Περίμενα να φτάσουμε στο σχολείο και πήγα να το πω στη μεγάλη μου αδερφή. Αυτή με πήρε και πήγαμε στον διευθυντή του γυμνασίου. Του είπαμε τι έγινε και δεν έκανε κάτι. Όταν γυρίσαμε στο σπίτι, το είπαμε στους γονείς μας. Αλλά κι αυτοί δεν έκαναν κάτι. Την επόμενη μέρα ήταν σα να μην έγινε τίποτα. Μόνο εγώ θυμόμουν. Και φοβόμουν. Και ακόμα φοβάμαι. Ένιωσα πώς δεν με προστάτεψε κάνεις. Και μεγάλωσα πιστεύοντας πως πάντα έτσι θα είναι. Γιατί εγώ μίλησα. Κανείς όμως δεν έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μάλλον πίστεψαν πως θα το ξεχάσω. 

Πώς όμως; Δεν ξέχασα και όταν το θυμάμαι με πιάνει ταχυπαλμία. 

Το γεγονός έχει επηρεάσει την κοινωνικότητά μου, το ντύσιμό μου, τη συμπεριφορά μου γενικότερα. Είμαι όσο πιο μαζεμένη μπορώ για να προστατεύσω τον εαυτό μου. Και φυσικά έχει επηρεάσει την ερωτική μου ζωή. Πώς να εμπιστευτώ κάποιον; Δυστυχώς ο φόβος πάντα υπερτερεί.

Παρόλα αυτά δουλεύω πολύ με τον εαυτό μου και προσπαθώ να εξελιχθώ ώστε να ζω ελεύθερη, χωρίς αυτό το συνεχόμενο φόβο. Και εύχομαι να μπορέσουμε όλες/οι να ζήσουμε χωρίς φόβο.

Ευχαριστώ για αυτό το εγχείρημα.