Γύρω στις 5 τα ξημερώματα, χαρούμενη που αποφοίτησα και μεθυσμένη, ήμουν στο πεζόδρομο του Θησείου προς την Αποστόλου Παύλου. Ήθελα να καπνίσω αλλά δεν είχα χαρτάκια, ζήτησα όλο χαρά από τον τύπο που πέτυχα. Η φυσιογνωμία του μόνο αγγελική δεν ήταν αλλά πάντα μου άρεσε να μιλάω με ανθρώπους ''του περιθωρίου''. Μου είπε ότι έχει χαρτάκια αλλά άμα θέλω μπορούμε να πιούμε και έναν μπάφο στο παρκάκι. Άλλο που δεν ήθελα, σαν ανθρωπολόγος-δημοσιογράφος πάντα κυκλοφορώ τα βράδια. Μπήκαμε στο πάρκο, έκατσε στο παγκάκι, εγώ όρθια μπροστά του, του λέω ''ε αντε που είναι το χαρτ..'' 
 Ούτε που το κατάλαβα πότε βρέθηκα στο έδαφος με εκείνον από πάνω μου. Ήταν πανύψηλος και δυνατός.
 Θυμάμαι να φωνάζω και να κοιτάζω προς τον δρόμο, ξέροντας πως κανείς δεν θα περάσει. Δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω ότι θα μου συμβεί αυτό το πράγμα. 
 Δεν πρόκειται ποτέ να μάθω πως και γιατί γλίτωσα το χειρότερο. Ίσως ξενέρωσε από την τόση μου αντίσταση. Ίσως όντως τον κλώτησα στ'αρχίδια. Ίσως τελικά να είμαι πιο δυνατή απ'αυτό που μου φαίνεται και νόμιζα. 
 Την άλλη μέρα το κεφάλι μου και οι αγκώνες μου ήταν πληγωμένοι. 
 Δεν ήθελα με κανέναν να συζητήσω κάτι περαιτέρω και φυσικά ούτε που μου πέρασε από το μυαλό να πάω στους μπάτσους. Δεν θυμάμαι αν η οικογένεια μου ή οι φίλοι μου, με προέτρεψαν να πάω στους μπάτσους αλλά και να το έκαναν σίγουρα θα αρνήθηκα. Ακόμα και αν με είχε βιάσει, μάλλον δεν θα το έκανα. Επειδή ήμουν μεθυσμένη, επειδή θα έπινα ένα μπάφο. Αν ήταν κιόλας καλοκαίρι (sic:προκλητικό ντύσιμο) κανείς δεν θα μου έδινε σημασία. 
 Κι εγώ που ήμουν και είμαι ένα δυναμικό ον, μία πολιτική οντότητα..για χρόνια κατηγορούσα τον εαυτό μου. Ώσπου διάβασα την ανάρτηση της κοπέλας εκείνης σχετικά με την επαίσχυντη ιστορία της Ξάνθης κι ένιωσα λες και ήμουν 15 χρονών και διάβαζα το κομμουνιστικό μανιφέστο. Τότε, συνειδητοποίησα. Δεν έφταιξα εγώ. Αλλά εκείνος, που ακόμα και εννιά χρόνια μετά μπορώ ξεκάθαρα να τον αναπαραστίσω. 
 Και όπως φαίνεται, πιο πιθανό είναι να περάσουμε τις ζωές μας κακοποιημέν@ παρά το αντίθετο. Το θέμα είναι τί κάνεις μετά από αυτό. 
 κωμικοτραγικό ΥΓ. Το επόμενο βράδυ θα τρώγαμε στης αδελφής μου. Πήγα και δεν είχαν ούτε κρεμμύδια. Καθώς ψάχναμε με έναν άγνωστο μου Γάλλο για ανοιχτό μαγαζί, για να σπάσει τον πάγο, γυρνάει και μου λέει.. ''So, last night..you were attacked'' Η αδελφή μου δεν το άντεξε αυτό που μου συνέβη και έπρεπε να το μοιραστεί με άγνωστους ανθρώπους. Υπέροχο