Ονομάζομαι ******* και αυτή είναι η ιστορία μου...
 23 Ιουλίου 2017 βρεθηκα σε ένα μικρό νησί των Κυκλάδων για διακοπές. Στο ίδιο νησί εργάζεται ο **** Π. που κάποια στιγμή στο παρελθόν είχαμε σχέση. Έτυχε να τον συναντήσω και να θυμηθούμε λίγο τα παλιά. Όλα άρχισαν όμορφα αλλά κάποια στιγμή με πίεσε στον τοίχο , επειδή είναι αρκετά ψηλός του ήταν εύκολο να με ακινητοποιήσει και να μου κλείσει το στόμα. Ένιωσα έντονο πόνο και κατάλαβα ότι ήθελε να μπει από τον πρωκτό. Εκείνη τη στιγμή του δάγκωσα το χέρι και άρχισα να φωνάζω. Εκείνος συνέχισε... Σταμάτησε όταν τελείωσε. Δεν ένιωθα τα πόδια μου και πονούσα αφόρητα . Φοβήθηκα να κουνηθώ. Ένιωθα πια βρώμικη και άχρηστη που δεν μπορούσα να το σταματήσω. Με λυπήθηκα. Για μέρες μου ήταν δύσκολο να κάτσω σε καρέκλα και δεν μπορούσα να ελέγξω τις σωματικές ανάγκες. Δεν μίλησα σε κανέναν για το περιστατικό. Αν μου έλεγαν ότι ήθελα και τα έπαθα..δεν θα το άντεχα. Για 1.5 χρόνο δεν κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη , έκανα μπάνιο 3 φορές τη μέρα γιατί ένιωθα βρώμικη και ήθελα να ήμουν όσο πιο αόρατη γίνεται για όλους ακόμα και για μένα την ίδια. Μίλησα πρώτη φορά στον θεραπευτή μου και με τη βοήθεια του κατάφερα δειλά δειλά να αγαπήσω εμένα και να φωτίζω τα κομμάτια μου. Φοβήθηκα να τον καταγγειλω. Ανήκει σε εύπορη οικογένεια , είναι ιδιοκτήτης ξενοδοχείου στο νησί , κανένας δεν θα με πίστευε και οι διασυνδέσεις του είναι πολλές. 
 Το καλοκαίρι του 2020 επέστρεφα με το πλοίο με δύο φίλους μου και έτυχε να πιάσουμε λιμάνι στο συγκεκριμένο νησί. Τον είδα από το κατάστρωμα ,έξω από το αυτοκίνητο του να περιμένει πελάτες. Περιμένα να νιώσω φόβο , να βάλω τα κλάματα. Αντίθετα , ένιωσα ότι είμαι ανώτερη από αυτόν , ότι πατάω στα πόδια μου ,με αγαπάω και με σέβομαι .Εκείνη τη στιγμή γυρίζω στους φίλους μου, τον δείχνω και τους εξηγώ με ήρεμη φωνή ότι αυτός είναι ο βιαστής μου .