Καλησπέρα σας, έχω να αποκαλύψω δύο περιστατικά τα οποία κρατάω κρυφά εδώ και δύο χρόνια. Πριν δυο χρόνια λοιπόν βγήκα με μια παρέα 3 κοριτσιών και 2 αγοριών. Τα αγόρια δεν τα γνώριζα ήταν φίλοι της παρέας μου. Ο ένας αρκετά γοητευτικος. Ήταν Έλληνας που μένει Γερμανία, κοντά στα 25 χρόνων, ενώ εγώ ήμουν ακόμα ανήλικη. Δεν έκανα κάποια κίνηση δεν με ενδιέφερε, ήμουν σίγουρη ότι πρόκειται για κλασικό τουρίστα "ήρθα να κάνω τις διακοπές μου και να περάσω καλά". Μετά απο λίγες μέρες δέχτηκα ένα μήνυμα απο ενα παράξενο προφίλ στο Instagram. Ήταν αυτός! Μου είπε ποιός είναι, μου έκανε κοπλιμέντα και μου ζήτησε να βρεθούμε να γνωριστούμε καλύτερα. Δέχτηκα γιατί γλυκάθηκα απο τα σχόλια και το ενδιαφέρον του να με γνωρίσει. Μπήκα στο αμάξι του και πήγαμε σε ενα ήσυχο μέρος. Δεν ήμουν καχύποπτη, ήμουν σίγουρη ότι θα προσπαθούσε να με προσεγγίσει ερωτικά, δεν θα με χαλούσε να μοιραστώ κάποια φιλιά μαζί του. Επίσης ήταν γνωστός των φίλων μου δεν θα μπορούσε να είναι κακός, δεν θα μπορούσε να είναι κάποιος που θα θέλει να με πιέσει...έκανα λάθος όμως. Απο ένα φιλί άρχισε να μου ζητάει πολλά άλλα πράγματα. Του έδειξα οτι δεν είμαι πρόθυμη να τα κάνω απομακρύνοντας τον εαυτό μου και λέγοντας του ότι δεν θέλω κάτι άλλο. Αυτός με πλησίασε και επέμενε να με αγγίξει με τα χέρια του. Προσπαθούσα να τα απωθησω και να του εξηγήσω οτι δεν θέλω. Εκείνος συνέχιζε. Με την δύναμη του αντιστέκονταν και έκανε οτι είχε στο μυαλό του. Δεν έδειξα ούτε στιγμή ότι το ευχαριστιέμαι. Συνέχισε κατεβάζοντας μου το παντελόνι. Του το απαγόρεψα. Του φώναξα να σταματήσει. Ότι το παρακάνει. Ότι δεν θελω. Δεν με άκουγε. Άρχισα να τον χτυπάω με τα χέρια μου, να τον σπρώχνω. Πόσο αδύναμη ήμουν απέναντι στη θέληση του. Κατέβασε το παντελόνι του και προχώρησε. Θυμάμαι τον εαυτό μου να φωνάζει να αντιδράει χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Δεν χρησιμοποίησε ούτε προφύλαξη εννοείτε! Άρχισα να κλαίω. Σταμάτησε. Με ρώτησε γιατι κλαις. Του απάντησα "πας καλα; φύγε απο πάνω μου, αηδιάζω!". "Νόμιζα πως ήθελες και απλά μου έκανες ναζάκια να το παίξεις δύσκολη.". Αυτή ήταν η δικαιολόγηση της πράξης του. Μου ζήτησε χίλιες φορές συγγνώμη. Ντύθηκα και έφυγα όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Δεν το είπα ποτέ σε κανέναν. Ντρεπόμουν. Είχα δώσει το δικαίωμα να συμβεί οτι έγινε εκείνο το βράδυ. Είχα βρεθεί μαζί του. Ένιωθα χαζή, αφελής... Λίγες μέρες αργότερα βρήκα και το κανονικό προφίλ του τύπου. Είχε κοπέλα εδώ και 5 χρόνια. Τώρα που το σκέφτομαι θα έπρεπε να έχω μιλήσει όχι μόνο για μένα αλλά και για εκείνη. Είναι άραγε αργά για να το κάνω τώρα; 
 Το δεύτερο περιστατικό έγινε φέτος το καλοκαίρι. Ήμουν με 3 φίλους μου αγόρια και όλοι στην ηλικία μου (18). Τους δύο τους γνώριζα χρόνια (κάπου 6), τον άλλον 1-2. Αυτός ήταν φίλος κάποιων συμμαθητριών μου οπότε δεν είχα αμφιβολίες για το αν είναι καλό άτομο. Μεταξύ τους δεν γνωρίζονταν, τους γνώρισα για να μεγαλώσει η παρέα. Βγήκαμε οι τέσσερις μας, ήπιαμε...πήγαμε σε μια παραλία. Εγώ έβγαλα το φόρεμα μου και έμεινα με το μπουστάκι και το εσώρουχο το οποίο έμοιαζε πολύ με μαγιό. Έτρεχα στην παραλία και έβρεχα τα πόδια μου. Τους εμπιστεύομουν. Ο ένας τον οποίο δεν γνώριζα πολυ καιρό (θα τον ονομάσω Γ) είχε την ιδέα να πείσει τους άλλους δύο να με ρίξουν στην θάλασσα. Το κάνανε χωρίς την θέληση μου. Δεν είχαμε πετσέτες ούτε αλλαξια, δεν ήθελα να κρυώσω. Σαν γυναίκα έπρεπε να προστατέψω την κοιλιακή περιοχή. Έβαλα το φόρεμα και έβγαλα το βρεγμένο εσώρουχο. Το ρίσκαρα. Τόσο πολύ τους εμπιστεύομουν ήταν φίλοι μου χρόνια, ήξερα τους γονείς τους, εκτός του Γ. Μετά την παραλία ο Γ είχε την ιδέα να πάρουμε κι άλλο ποτό και να πάμε σπίτι του. Εγώ δεν αισθανόμουν καλά δεν ήθελα να πιώ άλλο. Ζήτησα να ξαπλώσω απλά στον καναπέ να χαλαρώσω χωρίς να τους χαλάσω το κέφι. Μου πρότεινε να παω να ξαπλώσω στο κρεβατι του και αν θέλω να κοιμηθώ. Ήταν μεσάνυχτα. Ήταν οτι χρειαζόμουν. Τον ευχαρίστησα και πήγα ξάπλωσα αλλά του τόνισα πώς όταν είναι να φύγουν οι άλλοι μου φίλοι να με ξυπνήσει γιατί 3 το αργότερο επρεπε να ειμαι σπίτι. Δεν μου επέτρεπαν οι γονείς μου να αργώ. Μου ειπε μην αγχώνεσαι. Έβαλα ξυπνητήρι να με ξυπνήσει σε περίπτωση που ξεχαστούν τα παιδιά. Χτυπάει 3 και ανοίγω τα μάτια μου. Βλέπω δίπλα στο κρεβάτι να κάθεται ο Γ και να με κοιτάει. Σκέφτομαι: "θα ηρθε να με ξυπνήσει". Το νου μου ήταν στους φίλους μου. "Που είναι τα παιδιά, τον ρώτησα". "Έφυγαν! Μην αγχώνεσαι όμως θα σε παω εγω σπιτι". Έκανα κίνηση να σηκωθώ απο το κρεβάτι. Με έσπρωξε να ξαπλώσω. " Σοφία σε θελω " είπε. Έμεινα άφωνη. Επανέλαβε. Του απάντησα πως δεν αισθάνομαι καλα απο το ποτό και μάλλον και αυτός είναι μεθυσμένος οποτε θα το συζητήσουμε αλλη φορά. Με διαβεβαίωσε οτι είναι μια χαρά. Έκανα ξανα κίνηση να σηκωθώ. Με ξανα έσπρωξε και ρίχτηκε πάνω μου. Προσπάθησε να με φιλησει και εγω προσπάθησα να το αποφύγω. Ήταν αηδιαστικός. Σιγα σιγα έσυρε το χερι του στα ποδια μου τα οποία κρατούσα κλειστά με δύναμη καθώς ήμουν ακόμα χωρις εσώρουχο (το είχαμε απλώσει να στεγνώνει στην απλωστρα). Προσπάθησα να τον απομακρυνω απο πάνω μου μας ηταν βαρύς. Προσπάθησα να κλωτσησω. Έπειτα σκέφτηκα να δρασω έξυπνα. Είπα οτι ανακατεύομαι και ότι θέλω να κάνω εμετό απο το ποτο και τον έπεισα να σηκωθεί απο πάνω μου για να πάμε στην τουαλέτα η οποία ήταν πιο κοντά στην εξώπορτα. Έκανα πως θέλω να κάνω εμετό πάνω απο τον νιπτήρα. Μόλις "ένιωσα Καλύτερα" κατευθύνθηκα στην σαλόνι να παρω την τσάντα μου για να φύγω. Με στρίμωξε στην τραπεζαρία και άρχισε να με φιλα στον λαιμό και να με ρουφάει να μου αφήσει σημάδια. Του είπα τόσες φορές πως δεν θέλω, να με αφήσει, που στο τέλος νευρίασε απομακρύνθηκε μου πέταξε το εσώρουχο απο την απλωστρα και μου είπε να φύγω. 3 το βράδυ βγήκα μονη στους δρόμους να γυρίσω σπίτι. Προχωρούσα γρήγορα και άκουσα κάποιον να με ακολουθεί. Ηταν αυτος. "Φύγε μακριά μου", φώναξα. "Συγγνώμη άφησε με να σε γυρίσω σπίτι ειναι βράδυ". Δεν μίλησα συνέχισα να προχωράω. Την ιδια στιγμή έστειλα μνμ στους άλλους δυο φιλους μου. "Γιατί με αφήσατε μόνη στο σπίτι του Γ", "Μας είπε οτι κοιμάσαι να μην σε ξυπνήσουμε και πως αύριο το πρωί θα σε πάει αυτός σπίτι" . Έμεινα έκπληκτη. Είχε στήσει ολόκληρη πλεκτάνη. Πέρα απο τους φίλους μου δεν το είπα εως τώρα σε κανέναν άλλον. Αυτό που έμαθα ειναι ότι δεν μπορείς να εμπιστευτείς κανέναν και πως το όχι δεν αρκεί για να αποφύγεις τα δυσάρεστα, ακόμα και αν έσωσε ολοκληρο λαό κάποτε, εσένα δεν μπορεί να σε σωσει!