Καλησπέρα, έχω ήδη στείλει την πρόσφατη ''εμπειρία'' μου αλλά ένα άλλο κομμάτι μου συνεχίζει να βασανίζεται γιατί είναι ένα κομμάτι που δεν μίλησε ποτέ

Ήμουν παιδάκι, ούτε θυμάμαι ακριβώς πόσο...3,4 όταν η μητέρα μου λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων προσέλαβε μία νταντά για να προσέχει εμένα και τον αδερφό μου..Σιγά σιγά αυτή η γυναίκα έγινε κάτι παραπάνω από μια νταντά, πηγαίναμε σπίτι της και καθόμασταν με τις ώρες και με εκείνη και με τον άντρα της..Και οι δύο είχαν μια πιο έντονη αδυναμία προς τα εμένα..Έτσι ξεκίνησα να μένω και μόνο εγώ κάποιες φορές στο σπίτι..Τα μεσημέρια η Γιάννα κοιμόταν.. ο Γιώργος όμως πάντα ήθελε να παίξουμε εκείνη την ώρα...ξάπλωνε και με έβαζε πάνω του και με έτριβε..και μου έλεγε να του λέω πράγματα που ούτε τότε καταλάβαινα αλλά ούτε και τώρα νομίζω θέλω να καταλάβω.. <<μου έβγαλες τα μπλιατσκαμ...>> , << με τσατσάνισες..>>

Εγώ γελούσα αλλά του έλεγα πάντα οτι δεν καταλαβαίνω τι κάνουμε...γιατί δεν καταλάβαινα αλλά μου φαινόταν παράξενο.. Τα χρόνια περνούσαν και άρχισα να αναπτύσσομαι και να καταλαβαίνω τα πιασίματα...Με έπιανε από παντού και πολλές φορές του έπαιρνα τα χέρια αλλα δεν του έλεγα κάτι για τον αγαπούσα σαν μπαμπά μου...

Έφτασα τετάρτη-πέμπτη δημοτικού και εξακολουθούσαμε να έχουμε επαφές εννοείται.. Η Γιάννα διαγνώστηκε με καρκίνο και ήθελα να είμαι κάθε μέρα στο σπίτι τους γιατί φοβόμουν τόσο πολύ ότι δεν θα εχω την ευκαιρία για πολύ καιρό ακόμα να το κάνω..Έβγαινα στη γειτονιά να παίξω και έφευγα κρυφά και πήγαινα σε εκείνη...και σε εκείνον..Μία μέρα όταν με ''έπιανε'' όπως συνήθως η Γιάννα γύρισε και του είπε κάντα αυτά τώρα όσο μπορείς γιατί μετά θα τα κάνει άλλος και δεν θα σε αφήνει.. είχα νιώσει τόσο άσχημα αλλά εξακολουθούσαν να μην καταλαβαίνω πλήρως..Απομακρύνθηκα για κάποιο διάστημα..Η κατάσταση της υγείας της Γιάννας επιδεινώθηκε και σταμάτησα να πηγαίνω στο σπίτι τους..Την τελευταία φορά που πήγα και προφανώς δεν έλειπαν τα πιασίματα..υποσχέθηκα στη Γιάννα πως ότι κι αν γίνει θα αγαπάω τον Γιώργο όσο και τους δύο μαζί..( παιδικό μυαλό)

Μετά από κάποιο καιρό ήρθε ένα βράδυ ο Γιώργος σπίτι μας γιατί ήταν πολύ στεναχωρημένος καθώς η Γιάννα ήταν στα τελευταία της...

Μια στιγμή πήγε η μαμά μου στην κουζίνα και με το που γύρισε τον είδε να με χαϊδεύει και να μου λέει ''αυτά θα τα πούμε όταν είμαστε οι δυο μας''

Η μαμά μου τρελάθηκε.. τον έδιωξαν άρον άρον και εγώ κατάλαβα ότι κάτι έγινε και κλείστηκα στο δωμάτιο μου.. Τότε ήρθαν στο δωμάτιό μου και η μαμά μου εξαιτίας του σοκ της επέμενε αλλά με άσχημο τρόπο(να τους πω τι μου κάνει όταν είμαστε οι δυο μας)

Ένιωσα πάρα πολύ άσχημα, σαν να φταίω εγώ για την συμπεριφορά του..Δεν χαϊδεύουμε τα χέρια των ανδρών μου έλεγε, τους ερεθίζει. Το μόνο που ένιωθα ήταν αηδία.. με όλα

Σε ότι με ρώτησαν αν είχε κάνει είπα όχι αφού είχα δώσει την υπόσχεση στη Γιάννα..

Την επόμενη μέρα πέθανε η Γιάννα και το θέμα θάφτηκε.. αλλά δεν τον ξαναείδα ποτέ μόνη μου, δεν κράτησα την υπόσχεση..

Πριν 3 χρόνια, 18 χρονών και έχοντας μία όμορφη σχέση όπου είχα καταλάβει ποιοι πρέπει να αφήνω να με ''πιάνουν'' ήρθε η ανιψιά του από την Αθήνα και με πήρε τηλέφωνο να πάω να τους δω σε ένα κεντρικό μαγαζί της πόλης.. Έχοντας της αδυναμία και ως άνθρωπος που δεν λέει όχι πήγα.. κάποια στιγμή πήγε τουαλέτα και χωρίς κανέναν ενδοιασμό με ''έπιασε'' μέσα στον κόσμο, σαν ακόμα να του ανήκει κάτι από το σώμα μου.

Ένιωσα απίστευτη αηδία για το πρόσωπό του αλλά δεν είπα τίποτα ξανά.. τώρα 21 χρονών και μετά από άλλες άσχημες εμπειρίες τον βλέπω έξω στο δρόμο και απλά μετανιώνω που αφήνουμε τέτοιους ανθρώπους να κυκλοφορούν ανάμεσά μας.