Γειά σας! Είμαι η Βάσω, 22 ετών και φοιτήτρια στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στη Προσχολική Ηλικία του Καποδιστριακού. Εργάζομαι περιστασιακά σε έναν χώρο σχετικό με τις σπουδές μου αλλά οι συνθήκες εργασίας είναι μέτριες έως κακές και είναι δουλειά της φοιτητικής ζωής και όχι που θα σε θρέψει ως ανεξάρτητο ενήλικα. Αυτός ο κλάδος σπουδών ήταν η πρώτη μου επιλογή και η χαρά μου ήταν απερίγραπτη όταν έμαθα οτι πέρασα εκεί. Στη διάρκεια των σπουδών μου επιβεβαίωσα την επιλογή μου αυτή καθώς όλα όσα μάθαινα και ζούσα ήταν ενδιαφέρονται για εμένα. Όταν ξεκίνησα την πρακτική άσκηση, είπα μέσα μου "Αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου!". Σιγά σιγά φτάνω στο τέλος των σπουδών μου και το μέλλον μοιάζει αβέβαιο. Αναγνωρίζω οτι δεν είμαι η μόνη καθώς λίγοι είναι εκείνοι που τους περιμένει μια έτοιμη, στρωμένη δουλειά αμέσως μετά τις σπουδές τους, αλλά έχει ανοιχτεί μπροστά μου ένα αδιέξοδο. Τι κάνεις σε τέτοιες περιπτώσεις; Παράμενεις σε μια εργασία που δεν σε ικανοποιεί για να αποφύγεις την ανεργία ή ψάχνεις το καλύτερο δυνατό όντας για όσο καιρό χρειαστεί χωρίς ασχολία; Φιλικά, Βάσω