Γυναίκα όμορφη. Σαν τον ήλιο. Πάντα χαμογελαστή, μα μόλις κλείνει η πορτα η μάσκα πέφτει, το πρόσωπο της σκοτεινιάζει. Έχει ψυχή φτιαγμένη από διαμάντια και κάτι μάτια χάντρες που βλέπουν το μαύρο κενό και δακρύζουν. Τα σημάδια πανω της, ουρλιάζουν <<Βοήθεια>> μα εκείνη δεν τα ακούει, σαν να μην είναι το δικό της σώμα. Κάθε μελανια, κάθε πληγή και ένας απόηχος, αντανακλά την αίσθηση του φόβου, όταν κοιτάζει στον καθρέφτη. Για αυτο έσπασε τους καθρέφτες και γέμισε το πάτωμα γυαλιά και σπασμένα συναισθήματα, που της ματωναν τα πόδια. Και σταμάτησε να περπατά. Αγκαλιασε τα γόνατα της και σαν αυτός πλησίασε, έκλεισε τα μάτια, μη δει το πρόσωπο του μίσους. Σήκωσε το χέρι του, και εκείνη κρύφτηκε στις σκέψεις της μήπως βρει την έξοδο να φύγει. Κόλλησε την πλάτη της στον λευκό τοίχο και παρέμεινε εκει. Τα δάκρυά της, πότιζαν τα ρούχα της, όπως μια καλοκαιρινή μπόρα, μα ο δικος της ουρανός είχε πεθάνει. Το ουράνιο τόξο μαύρισε και χάθηκε στο βαθύ σκοτάδι. Ο ουρανός είναι ελεύθερος. Γαλήνιος. Εκείνη έραψε το στόμα της με ηλιαχτίδες και σωπασε για πάντα. Τότε ο ουρανός της την παράτησε. Καλυμμένο πρόσωπο με χρυσαφένια μαντήλια, για να κρύψουν το <<δωρο>> αγάπης του συντρόφου της. Το δωρο που με τόση ευκολία της χάρισε, και εκείνη το κουβαλά ακομα, μα το ντύνει γιατί ντρέπεται. Σκυμμένο κεφαλι, μα ο πληγωμένος ήλιος της δίνει τα μάτια του να βλέπει. Με καρφώνει με το βλέμμα της που στάζει αιμα και πόνο. Φοβάμαι. Το σιωπηλό της στόμα ουρλιάζει και δεν ακούω τους ασήμαντους τριγύρω. Μονάχα κοιτάζω πόσο όμορφη είναι ακόμα και μέσα στον λάκο του πόνου Βρήκα ενα κομμάτι χρυσάφι, λερωμένο με τις λάσπες της πόλης. Ενα γρατζουνισμένο διαμάντι. Εκεί σε βρήκα. Μα τι να κάνω, που κοντεύεις να χάσεις την λάμψη σου; Λυδία Τουλουμίδου, ετών 18, φοιτήτρια δημοσιογραφίας. Follow----> artlydt

Αύριο Τρίτη 20/10 10:00-13:00μ.μ στην εκπομπή της Εφης Γαλωνη, στον δίεση 101,3 θα πραγματοποιηθει διαγωνισμός με δώρο το βιβλίο Πανδημία: Τέχνη και κοινωνία. Πρόκειται για ενα βιβλίο πιο επικαιρο από ποτέ στο οποίο προσεγγίζονται πτυχές που σχετίζονται με την υγεία και τις πανδημίες όπως αυτές έχουν μεταφερθεί στην τέχνη και αντανακλώνται στην κοινωνία. Μέσα από τις σελίδες του καταδεικνύεται ότι η τέχνη μπορεί να μας βοηθήσει διττά να διαχειριστούμε ως κοινωνία τον κίνδυνο της ασθένειας και την πρόσφατη κρίση του COVID19. Καλή επιτυχία σε όλες τις υπέροχες!!!

Ο διαχωρισμός των επαγγελμάτων με βάση το φύλο, στηρίζεται σε μια μακραίωνη ιστορία διάκρισης μεταξύ των δύο φύλων σε όλα τα επίπεδα- κοινωνικό και πολιτικό. Αυτή είναι η κυριότερη αιτία που οδήγησε στην ύπαρξη του διαχωρισμού των φύλων και στον χώρο της εργασίας. Ο άντρας ήταν πάντοτε κυρίαρχος στον χώρο της παραγωγής, ενώ η γυναίκα στον ιδιωτικό χώρο και στην αναπαραγωγή. Οι ρόλοι, λοιπόν καθορίζονταν από αυτές τις συνθήκες και η ιδεολογία όχι μόνο της ΄΄κατωτερότητας΄΄ του γυναικείου φύλου αλλά και τις ΄΄αδυναμίας΄΄ του, προσδιόριζε και την επιλογή αλλά και την άσκηση των επαγγελμάτων από τα δύο φύλα. Σε μια κοινωνία συνεπώς, με καθαρά ανδροκρατούμενες δομές ήταν φυσικό να προωθηθεί μια τέτοια ιδεολογία με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά κάθε φορά γνωρίσματα. Εντούτοις, η πορεία των πραγμάτων απέδειξε πως η γυναίκα κατάφερε να σταθεί σε κάθε χώρο εργασίας, αρκεί να ήταν ικανή κι ενημερωμένη επαρκώς για τη συγκεκριμένη θέση. Με άλλα λόγια, προϋπόθεση πλέον για την επιτυχημένη σταδιοδρομία την γυναίκας στον επαγγελματικό χώρο ήταν οι ικανότητες, η εκπαίδευση και η εξειδίκευση, προϋποθέσεις εντελώς πανομοιότυπες με εκείνες που απαιτούνταν για τους άνδρες. Ένας ολόκληρος μύθος άρχισε να κλονίζεται, και η γυναίκα άρχισε να κατακτά υψηλές θέσεις, να πρωτοστατεί στον χώρο της επιστήμης, της τέχνης, της παραγωγής. Η πορεία, βέβαια αυτή δεν είναι πάντα ρόδινη. Συνάντησε και συναντά σκοπέλους και δυσκολίες από ποικίλες πλευρές. Σήμερα, ίσως σε μικρότερο βαθμό, η αντίληψη για την ύπαρξη ΄΄γυναικείων΄΄ και ΄΄αντρικών΄΄ επαγγελμάτων διαιωνίζεται, κι εξακολουθεί να υφίσταται. Κι αυτό γιατί εξακολουθεί να επαναλαμβάνεται η υφιστάμενη ιδεολογία για την αδυναμία του γυναικείου φύλου, καθώς δεν προωθούνται σημαντικές νομοθετικές ρυθμίσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Η κοινωνική προκατάληψη για τη γυναίκα που εισέρχεται σε χώρους δουλειάς ΄΄καθαρά΄΄ ανδρικούς και το αντίστροφο, οδηγεί σε μια σειρά από ιδεολογικούς μύθους και χαρακτηρισμούς. Σ΄έναν κόσμο όπου οι συνθήκες εργασίας γίνονται όλο και δυσκολότερες γενικά στον χώρο των επαγγελμάτων από την άποψη της ανεργίας, της ανάγκης για απόλυτη εξειδίκευση, για συνεχή εκπαίδευση και γνώση, η φυλετική διάκριση στο χώρο εργασίας μοιάζει ένα ανόητο κι εγωιστικό παιχνίδι. Η ουσία του θέματος βρίσκεται στην αποδοχή της ισοτιμίας των δύο φύλων στον εργασιακό χώρο και στα όρια των ιδιαιτεροτήτων τους αλλά και στην ύπαρξη σωστού και γόνιμου επαγγελματικού προσανατολισμού με σκοπό την κατάληψη ίσων ευκαιριών τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες. Σκεφτείτε ακόμα και τη σειρά των λέξεων αν άλλαζε πώς θα σας ακουγόταν. Πάμε λοιπόν ξανά, [...] ΄΄αλλά και στην ύπαρξη σωστού και γόνιμου επαγγελματικού προσανατολισμού με σκοπό την κατάληψη ίσων ευκαιριών τόσο για τις γυναίκες όσο και για τους άνδρες !΄΄