Καλησπέρα Υπέροχες, Ονομάζομαι Αγγελίνα και μαζί με την μητέρα μου Τάσσα το 2020 δημιουργήσαμε την δική μας εταιρία. Η δική της αγάπη για το χειροποίητο και τα προϊόντα που φτιάχνονται με πολύ αγάπη από τα χέρια ενός καλλιτέχνη ήρθαν και συνδυάστηκαν με την δική μου αγάπη, την επιχειρηματικότητα και την δημιουργία. Η creating stories ζωντανεύει την φαντασία των παιδιών από τις ζωγραφιές τους και την ιστορία που έχουν να μας πουν πίσω από αυτές. Στο εργαστήριο μας, στην Θεσσαλονίκη, μπαίνουν διάφορες ζωγραφιές με πριγκίπισσες, ζωάκια ή πειρατές και πλάσματα που υπάρχουν μόνο στην φαντασία. Πάντα όμως με την υπογραφή ενός μικρού καλλιτέχνη. Ενός παιδιού με όνειρο να κατακτήσει τον κόσμο ! Το μήνυμα αυτησ της κούκλας είναι η μοναδικότητα και η ιδιαιτερότητα της. Όπως ακριβώς και στην ανθρώπινη φύση κάθε άνθρωποσ έχει άλλα πλεονεκτήματα, άλλα ελαττώματα και είναι διαφορετικός από τον άλλον έτσι και αυτό το project έρχεται να δείξει πόσο όμορφο είναι να φανταζόμαστε, να σκεφτόμαστε και να είμαστε διαφορετικοί. Εμείς λοιπόν, προσπαθούμε με κάθε ζωγραφιά να αποδεικνύομαι ότι κάθε παιδί είναι καλλιτέχνησ με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο, και κάθε τι που φαντάζετε μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Ξεκινώντας από τις ζωγραφίεσ του. Ακόμα και μια μουτζούρα αποτελεί έργο τέχνησ και με απόλυτο σεβασμό και αγάπη φτιάχνουμε ακριβωσ αυτό που αποτυπώθηκε στο χαρτί! Χαιρόμαστε πολύ που αν και σε μία περίοδο που όλα έγιναν πιο δύσκολα εμείς καταφέραμε να δημιουργήσουμε κάτι θετικό και γλυκό! Κατά την διάρκεια των σπουδών μου στα Οικονομικά γνώρισα πολλές γυναίκες που είχαν δικές τους επιχειρήσεις και τα πήγαιναν φανταστικά δυστυχώς όμως γνώρισα και την άλλη όψη όπου πολλές γυναίκες χάνουν ευκαιρίες γιατί γιατί είναι γυναίκες. Με τα χρόνια αυτό αλλάζει προς το καλύτερο. Επίσης κέρδισα ένα ακόμα «στοίχημα». Απέδειξα ότι μία γυναίκα μπορεί να διοικήσει μια επιχείρηση, να κανει το όνειρο της πραγματικότητα και να δημιουργεί και να μπορεί να φτιάξει κάτι ξεχωριστό μέσα από αυτό στην ηλικία των 55... αλλά και των 25... άλλοι είπαν ότι η μητέρα μου είναι μεγάλη να επιχειρήσει κάτι τέτοιο τώρα. Άλλοι εγώ είπαν να περιμένω λίγα χρόνια ακόμα. Εμείς λέμε ότι είμαστε υπέροχες, και πήραμε το ρίσκο και έχουμε την δική μασ επιχείρηση έναν χρόνο τωρα. Γιατί σε όποια ηλικία και αν είσαι, όποια εκπαίδευση και αν έχεις λάβει δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να έχεις όνειρα και να προσπαθείς να τα πραγματοποιήσεις όσες φορές και αν αποτύχεις. Ευχαριστώ τις "Υπέροχες Γυναίκες" που μου έδωσαν την ευκαιρία να παρουσιάσουμε τη δουλειά μας. instagram: creatingstories_project

Χτυπάει το «διαδικτυακό κουδούνι». Οι μαθητές έχουν πάρει τις θέσεις τους μπροστά από την οθόνη και το μάθημα ξεκινά. Στην αρχή του μαθήματος τα παιδιά είχαν μπροστά τους εικόνες με διαφορά καιρικά φαινόμενα. Σκοπός ήταν να πουν ποιο είναι αυτό που αντιπροσωπεύει περισσότερο τη διάθεση τους. Αρκετοί διάλεξαν τον ήλιο, άλλοι πάλι προτίμησαν τον ήλιο με διαφορά σύννεφα. Όταν χρειάστηκε να δικαιολογήσουν την απάντηση τους ένα από τα παιδιά που διάλεξε τον ήλιο με τα σύννεφα είπε πως «διαλέγω αυτή την εικόνα γιατί θεωρώ ότι κάθε μέρα έχει και τα καλά της και τα άσχημα της, δεν μπορείς να νιώθεις όλη την ώρα καλά». Σήμερα το νόημα αυτού που λέμε «ζωή» το άκουσα από ένα παιδί και κατάλαβα ότι σε ένα σωστό μάθημα ο ρόλος του δασκάλου και του μαθητή εναλλάσσεται συνεχώς κι αυτό μπορείς να το πεις κι ευτυχία.

Το 1986, με το νόμο 1609 ο όρος άμβλωση, ως ιδεολογικά φορτισμένος καταργείται, κι αντικαθίσταται από τον όρο ΄΄ τεχνητή διακοπή της εγκυμοσύνης΄΄. Το πάντα επίκαιρο όμως ζήτημα παραμένει, δημιουργώντας οξείες αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε Πολιτεία, Εκκλησία, Επιστήμη και όλους εμάς, εγείροντας και σοβαρές ηθικοπολιτικές αμφιβολίες. Από τη μία πλευρά έχουμε τη γυναίκα και το εύλογο δικαίωμά της στον αυτοπροσδιορισμό αλλά και στο δικαίωμα να αποφασίζει η ίδια μονομερώς για την υγεία της και τη μοίρα του εμβρύου που κυοφορεί, κι από την άλλη υπάρχει το έμβρυο, το οποίο δεν έχει σχηματιστεί ακόμη σε πρόσωπο για να έχει βούληση. Τι καλούμαστε λοιπόν να επιλέξουμε ; Τη συνταγματικά θεμελιωμένη στο άρθρο 5 παρ.1 του Συντάγματος αρχή της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας της γυναίκας και την ελευθερία να αυτοκαθορίζεται, δηλαδή το να επιλέγει αν θα γεννήσει ή όχι, ή την ύπαρξη μέσα της ενός ανθρώπινου οργανισμού που είναι κατά πλάσμα δικαίου (εν δυνάμει) άνθρωπος ; Θα λέγαμε πως αν θεοποιήσεις την αξία του ανθρώπου όπως αυτή τεκμηριώνεται στο άρ. 2 του Συντάγματος, και πεις ότι είναι άκαμπτη κι απόλυτη τότε δεν μπορείς να αναγνωρίσεις στη γυναίκα κανένα δικαίωμα άμβλωσης. Αν από την άλλη, θεωρήσουμε ότι η ελευθερία είναι αυτή που υπερέχει, τότε προφανώς η γυναίκα είναι ελεύθερη να κάνει άμβλωση όποτε θέλει. Υπάρχει όμως και το άρ. 304 του Ποινικού Κώδικα που μας λέει ότι ΄΄ Έγκυος που μετά την 24η εβδομάδα της κύησης διακόψει την εγκυμοσύνη τιμωρείται με φυλάκιση έως 6 μήνες ή χρηματική ποινή. ΄΄ Έτσι λοιπόν καταλήγουμε στην εξής τοποθέτηση από άποψη δικαίου: Το Δίκαιο δείχνει ότι όσο πιο μακριά από τη σύλληψη του εμβρύου ως προσώπου βρισκόμαστε, τόσο όσο απομακρυνόμαστε από τα χρονικά όρια και είμαστε στις πρώτες εβδομάδες κύησης, προτάσσουμε την ελευθερία της αυτοδιάθεσης της γυναίκας. Θα λέγαμε δηλαδή ότι στις πρώτες εβδομάδες, η έγκυος προστατεύεται από την ελευθερία της αυτοδιάθεσης και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας. Και όσο το έβρυο, που είναι εν δυνάμει άνθρωπος, αρχίζει και παίρνει υπόσταση με ανθρώπινα χαρακτηριστικά, τόσο μειώνεται και η ελευθερία της γυναίκας, και το έμβρυο προστατεύεται υπό την αντικειμενική επιταγή της αξίας του ανθρώπου. Άρα, από τη μία είναι η αξία της ανθρώπινης ζωής που συνοδεύει κάθε έμβρυο κι επιτάσσει από την 25η εβδομάδα κύησης να μην είναι επιτρεπτή η άμβλωση, και από την άλλη προστατεύεται ταυτόχρονα η υγεία και η σωματική ακεραιότητα της γυναίκας. Εντούτοις, παρά τη σαφή διάταξη του άρ. 304 ΠΚ και τη νομική κάλυψη που προσφέρει, το ζήτημα των αμβλώσεων παραμένει φλέγον, εγείροντας σοβαρές ηθικού και κοινωνικού περιεχομένου αντιρρήσεις. Βέβαια σε κάθε περίπτωση, η πρόληψη είναι προτιμότερη κάθε κατασταλτικού μέτρου, γι ΄αυτό κρίνεται επιβεβλημένη η έγκυρη ενημέρωση όλων μας, καθώς πρόκειται για ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα που αφορά όλους εμάς όχι μόνο ως υποκείμενα της δημόσιας τάξης αλλά και ως ανθρώπους ευσυνείδητους, ως φορείς δικαιωμάτων, με ευαισθησίες, που θα πρέπει να μας διακρίνει ένα υψηλό αίσθημα Δικαίου και Ηθικής. Ειρήνη Νάνου